Broad Peak
Deze zomer ging ik voor een nieuwe grensverleggende uitdaging: de beklimming van twee 8000-ers na elkaar. Ik koos voor Broad Peak en Gasherbrum II die allebei in het Pakistaanse Karakoramgebergte liggen op een 10-tal km van elkaar. Het zijn beiden giganten op zich, maar toch wilde ik een poging ondernemen om als eerste Belg deze dubbele uitdaging te overwinnen. Ik doopte het project de Opteon Expeditie 2011.
De trip begon met een aantal tegenslagen. Om te beginnen was er een staking op Zaventem zodat mijn vlucht met een dag werd uitgesteld. Eens in Pakistan viel het weer tegen. Gevolg: de trip van Islamabad naar de Karakoram kon niet door de lucht. Net zoals bij mijn K2-expeditie in 2009 moesten we twee dagen lang met de bus over de Karakoram Highway. Als klap op de vuurpijl kreeg ik onderweg af te rekenen met maagperikelen. Gelukkig kwam de start van de expeditie nooit in het gedrang.
In Islamabad en onderweg in Skardu ontmoette ik de andere expeditieleden: Hokan (Noorwegen), Andre en Mike (Zuid-Afrika), Jeff (Hong-Kong), Rob, Kerr en John (US), Lakpa (Nepal), Tim (Australie), Danielo (Canada) en Sophie (Frankrijk). Chris (Canada), de expeditieleider, kende ik al van in 2009.
Vanuit Skardu ging het met een jeep naar Askole en vandaar te voet verder naar het Broad Peak basiskamp. Door de naweeën van mijn maagproblemen en de hitte liep het in het begin wat stroef. Maar al bij al verliep de trektocht voorspoedig. In zes dagen legden we de 110 km over zwaar terrein af. Maar toen sloeg het noodlot opnieuw toe: een long-infectie hield me nog tien dagen in het basiskamp terwijl de rest van de ploeg naar kamp 1 trok en zelfs doorging tot het tweede kamp, het Vervoort & Willekens kamp op 6400 meter.
Ik moest wachten tot de dokter me genezen verklaarde. Toen het zo ver was, startte ik een inhaaloperatie. Terwijl de rest van de ploeg in het basiskamp rustte, klom ik naar kamp 1 op 5800 meter. Daags erna viel het weer tegen. Toch klom ik verder tot op 6300 meter en keerde terug naar kamp 1 voor een tweede acclimatisatienacht.
De volgende morgen deed ik dezelfde klim, maar nam deze keer mijn rugzak mee. Ondanks de extra 15 kg ging het toch sneller. Ik sliep die nacht in het Vervoort & Willekens kamp. Het doel van mijn eerste acclimatisatietrip was bereikt, maar de weersomstandigheden waren zo goed dat ik de volgende dag besliste om nog wat hoger te klimmen.
Ik ging vijf uur lang door de kniediepe sneeuw voor ik op 6800 meter aftikte. Wat de acclimatisatie betreft, had ik mijn achterstand omgebogen in een voorsprong. Alleen Sophie en Lakpa waren nu nog beter aangepast omdat zij net in de Himalaya ook elks een 8000-er hadden beklommen.
Dit duo was al klaar voor de top, maar ik vond mezelf nog niet voldoende geacclimatiseerd. Bij mijn terugkeer in het basiskamp gonsde het volop over een toppoging, maar ik besloot niet mee te gaan. Uiteindelijk gooide het weer roet in het eten en haalde niemand tijdens die poging de top. Ik maakte wel van de uitstekende weersomstandigheden gebruik om het Vector Fund kamp op 7200m te bereiken en daarmee mijn acclimatisatie af te ronden. De eerste dag klom ik van het basiskamp in een ruk naar het Vervoort & Willekens kamp op 6400 meter. En de nacht daarna sliep ik als enige van de rest van het team in het Vector Fund kamp. ‘s Anderendaags stond ik moe maar voldaan opnieuw in het basiskamp.
Daarna weigerde de straalstroom voor een tiental dagen alle medewerking. Hoge windsnelheden boven 7000 meter maakten een toppoging onmogelijk. Bij de andere expedities op Broad Peak gaven heel wat klimmers de moed op en vertrokken. Toen de verlossende boodschap kwam dat er op 24 en 25 juli goed weer zat aan te komen was onze ploeg wel nog bijna op volle sterkte. Alleen Lakpa en John hadden andere oorden opgezocht.
En toen sloeg het noodlot opnieuw toe. Op 23 juli verschenen 11 expeditieleden op het appel, gepakt en gezakt voor een heroïsche toppoging. Maar diezelfde dag werden er vier geveld door ziekte, waaronder onze expeditieleider Chris. Toen waren we nog met zeven. Tijdens de klim van het Vervoort & Willekens kamp naar het Vector Fund kamp, kampten nog twee leden met ernstige maagproblemen.
Andre, Mike, Sophie, Jeff en ikzelf zouden uiteindelijk op 24 juli om 22 uur aan de slotklim beginnen. Vanuit de andere expedities waren er nog een vijftiental andere klimmers. We sloegen de handen in elkaar. De eerste twee uur verliepen vlot, maar dan speelde diepsneeuw ons parten. Met een zestal klimmers ploegden we om beurten door de kniediepe sneeuw om het spoor te trekken voor de anderen. Langzaam maar zeker klommen we de hele nacht verder en stonden rond negen uur op 7800 meter. Op dat moment bleven er nog een tiental klimmers over met nog 250 verticale meters te gaan.
We stonden voor de laatste uitdaging op weg naar de top: een gevaarlijke kam met aan elke kant een afgrond van minstens 500 meter. Elke misstap betekent er een zekere dood. Bij de aanblik van die kam hielden ook Mike en Jeff het voor bekeken. Sophie, Andre en ikzelf zetten ons terug in beweging samen met de resterende klimmers van de andere expedities.
Ondertussen tikte de klok omdat we absoluut voor 14 uur op de top wilden staan. Met nog vijf uur om ons doel te bereiken, gingen we op zoek naar die top. Op de kam liggen namelijk een aantal “toppen” waarbij het niet duidelijk is welke de hoogste is. Er is er zelfs eentje die men de “Fake summit” noemt. Toen ik daar aankwam werd ik door de collega’s al gefeliciteerd met onze geslaagde beklimming. Ik moest hen helaas teleurstellen: we waren er nog niet . Klokslag 14 uur bereikte ik met Sophie de gebedsvlaggetjes die de echte top versieren. En daarmee werd ik de eerste Belg die de top van Broad Peak bereikte.
Maar bovenop de top is een klimmer slechts halfweg. En dat is nog nooit zo waar geweest als op Broad Peak. Tijdens de afdaling over de kam kregen we slecht nieuws: Jeff had tijdens de afdaling een dodelijke val gemaakt. Terwijl we dit verwerkten, daalden we verder af. Het werd echter laat, de zon verdween achter de bergen en er was haast bij om het Vector Fund-kamp te bereiken.
Maar opnieuw was het lot ons niet gunstig gezind. Op 7600 meter maakte Andre een verkeerde beweging en verrok zijn kuitspier. Een onaangenaam voorval op zeeniveau, maar een ernstig probleem op 7600 meter, zeker na 22 uur klimmen. Alle anderen waren al verder weg dus bleef ik als enige over om Andre te helpen. We namen radiocontact met het basiskamp en het Vector Fund kamp. We spraken af dat er een hulpteam van Pakistaanse dragers ons tegemoet zou komen, terwijl wij – ondertussen in volslagen duisternis – de afdaling zouden verder zetten. Al bij al vorderde Andre goed, maar in het duister raakten we de weg kwijt. En na een tijdje bleek dat de beloofde ondersteuning niet zou komen. Er zat niets anders op dan het hoofd koel te houden en zelf een uitweg uit deze levensbedreigende situatie te bedenken.
Uiteindelijk bleek de oplossing in mijn binnenzak te zitten. Met mijn GPS en na overleg met het Vector Fund kamp slaagde ik erin om na enkele uren de juiste route opnieuw te vinden. Om twee uur ‘s morgens stonden we na een tocht van 28 uur terug in het Vector Fund kamp. Een dag later konden we een bescheiden feestje bouwen in het basiskamp.
Uiteindelijk zou de Opteon expeditie 2011 daar eindigen. Ik verhuisde nog mee naar het basiskamp van K2. Ik ging er na wat de situatie was op Gasherbraum II: te veel sneeuw en te weinig mankracht betekenden dat een poging er een hachelijke onderneming zou worden. En veiligheid primeert nu eenmaal. Maar het uiteindelijke resultaat mag gezien worden. Broad Peak is mijn derde succesvolle beklimming van een 8000-er. Dat moedigt me aan om nieuwe uitdagingen te plannen. Met andere woorden: wordt vervolgd !
Gegevens:
Naam: Broad Peak
Hoogte: 8051 meter
Ligging: Pakistan
Coordinaten: 35° 48’ 39’’ N, 76° 34’ 06’’ O
Expeditie gerealiseerd met steun van:
